Muchomor czerwony - Amanita muscaria (L.) Pers.
Rodzina: muchomorowate - Amanitaceae
|
Owocnik: Kapelusz średnicy 5-15 cm, przeważnie lśniąco czerwony, rzadziej pomarańczowy lub żółty, pokryty białymi, dość równomiernie rozmieszczonymi, drobnymi szczątkami osłony, brzeg otwartego kapelusza bruzdowany. Trzon biały, bulwka bez pochwy, na przejściu w trzon z wieńcami brodawek. Pierścień z wierzchu bez bruzdek. Miąższ czysto biały. Zapach słaby. Zarodniki eliptyczne, 9-12 x 6-9 µm.
Występowanie: VIII-XI; w lasach liściastych i iglastych, zwłaszcza pod brzozami i świerkami, na glebie kwaśnej, wszędzie częsty. Wartość: Trujący, zawiera substancje porażające układ nerwowy (objawy paraliżu, zaburzenia świadomości, trudności w oddychaniu, napady szału itp.) Objawy zatrucia występują po 0,5-2 godzinach od chwili zjedzenia. Zatrucia śmiertelne są rzadkie. Uwaga: w historii toksykologii nie odnotowano ani jednego zgonu wskutek zjedzenia tego muchomora. Uchodzi on jednak za trujący, bo był grzybem szamańskim. Szamani używali go do wprowadzania w stan ekstazy. Gdy chrześcijaństwo zaczęło dominować na terenach Europy, wyklęto go; mówiono: grzyb szatański, trujący. Wskutek tego wszyscy boją się dziś muchomora czerwonego. Literatura: - Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik" |
| Kołobrzeg: | Mirocice |
| gm. Ustronie M.: | Kołobrzeski Las |