Wstecz

Siedliska przyrodnicze wymagające ochrony

1340 Śródlądowe słone łąki, pastwiska i szuwary


Są to siedliska przyrodnicze o wyglądzie łąki lub niskiego szuwaru związane z miejscami zasilanymi wodami słonymi. Mimo położenia nadmorskiego - w obszarze opracowania brak tego typu siedlisk kształtowanych pod wpływem wód morskich. Występujące solniska zasilane są wysiękami wód zasolonych i ze względu na genezę zaliczane powinny być do typu solnisk śródlądowych. Położenie nadmorskie powoduje jednak, że siedliska solniskowe w rejonie Kołobrzegu mają specyficzny charakter i wzbogacone są o gatunki typowe dla wybrzeży atlantyckich zachodniej Europy, poza tym nie spotykanymi w Polsce. W szczególności takim unikatowym składnikiem jest uważana przez wiele lat za wymarłą turzyca wyciągnięta Carex extensa.

W Kołobrzegu występuje kilka podtypów siedliska:
Podtyp 1340-1 - murawa z mannicą odstającą i muchotrzewem solniskowym Puccinellio-Spergularietum salinae to pionierskie, zwykle tylko kilkugatunkowe zbiorowisko. Występuje w obrębie solnisk między Kołobrzegiem a Budzistowem oraz na plaży nad Parsętą na Wyspie Solnej. Rozwija się na nagiej powierzchni gleby - na buchtowiskach i legowiskach dzików wśród trzcinowisk, na obrzeżach słonych błot z solirodem zielnym oraz na mineralnym, odsłoniętym brzegu rzeki. W zbiorowiskach tych dominuje muchotrzew solniskowy, mlecznik nadmorski, mannica odstająca, łoboda oszczepowata, aster solny.

Podtyp 1340-2 - to łąki solniskowe z sitem Gerarda. Są to zbiorowiska występujące na wilgotnych lub świeżych torfach. Jego fitocenozy występują na Owczym Bagnie oraz na solnisku między Kołobrzegiem i Budzistowem. Na badanym terenie w zasadzie nie stwierdzono typowych płatów tego zbiorowiska. Wszędzie występuje w postaci zdegradowanej w wyniku ekspansji trzciny pospolitej. W efekcie zespół reprezentowany jest wyłącznie przez zbiorowiska, w których dominuje sit Gerarda i trzcina pospolita. Częstym gatunkiem towarzyszącym jest turzyca lisia, rzadko: mlecznik nadmorski, świbka błotna i świbka morska, babka nadmorska, mietlica rozłogowa.

Solniskom zagraża ekspansja trzciny, co jest skutkiem zaniechania ich ekstensywnego użytkowania pastwiskowego i łąkarskiego. Problemem jest także osuszanie łąk i potencjalna presja inwestycyjna w miejscach ich występowania.