Park im. Jana Henryka Dąbrowskiego
Park powstał w II połowie XIX w. prawdopodobnie ok. 1873 r. tj. w okresie likwidacji pierścienia umocnień twierdzy. Wskazuje na to również pierwotna nazwa ogrodu "Hinter Glasis", co oznacza stok, lekko opadającą pochyłość zewnętrzną wałów fortecznych. Dawniej nazwany imieniem Joachima Nettelbecka. Zajmował wówczas łącznie z fosą pow. 3 ha. Park zachował się w swoich pierwotnych granicach do dnia dzisiejszego. W latach powojennych nazwany parkiem im. Jarosława Dąbrowskiego, obecną nazwę Jana Henryka Dąbrowskiego uzyskał w 2006 roku na mocy uchwały rady miasta. W centrum parku jest staw będący fragmentem dawnej fosy, o pow. 12.000 m2 mający charakter widokowy, z niewielką wysepką porośniętą drzewami, pozostałością umocnień fortecznych. W południowej części park przechodzi w niewielką łąkę, która graniczy z ogródkami działkowymi.
Rosną tu również: nadłamany przez wiatr skrzydłoorzech kaukaski (usunięty) a także klon jawor, klon polny, klon srebrzysty, jesion wyniosły, kasztanowiec biały, topola osika, topola biała, lipa drobnolistna, robinia akacjowa, głóg jednoszyjkowy, wiąz polny, buk zwyczajny odm. purpurowa, olsza szara, stare wierzby białe i niewiele gatunków iglastych m.in. świerk pospolity i modrzew europejski. Zachowały się elementy dawnych umocnień fortecznych: - fragment rowu fortecznego z małą wysepką, reliktem dziewiętnastowiecznej lunety Lauenburg (Lębork). - po południowej stronie rowu przebiega zygzakami, osłonięta stokiem ścieżka - droga ukryta, - bastion Pommern, o częściowo zamazanym przez wybranie ziemi kształcie, - bastion Magdeburg zlokalizowany między rzeką, a bastionem Pommern, usypany na kamienno-ceglanej podmurówce. Obecnie w tym miejscu zlokalizowano parking dla samochodów.
|